Pivo
Proizvodnja piva
Pivo nastaje alkoholnim vrenjem iz vode, slada, hmelja i kvasca.
Temperatura vrenja i dodani kvasac igraju presudnu ulogu pri vrenju piva i zbog toga piva djelimao na tzv. piva niskog vrenja (de. Untergaerig) i piva visokog vrenja (DE Obergaerig).
Temperatura vrenja i dodani kvasac igraju presudnu ulogu pri vrenju piva i zbog toga piva djelimao na tzv. piva niskog vrenja (de. Untergaerig) i piva visokog vrenja (DE Obergaerig).
Piva visokog vrenja - Ale
Piva visokog vrenja ili ale piva nastaju, kao šta i sam naziv kaže vrenjem kvasca (saccharomyces cerevisiae) pri višim temperaturama (15-20°C). To su ujedno i piva nastala najstarijom metodom jer su to temperature koje su se mogle postići i održavati prije izuma mašina za hlađenje.
Sam naziv „visoko vrenje“ dolazi od osobine kvasca da se na kraju vrenja skuplja na površini „mladog piva“.
Za piva visokog vrenja upotrebljava se slad dobiven iz pšenice, raži ili zobi.
Još i danas postoje piva koje se proizvode tom starom, tradicionalnom metodom, najpoznatiji primjeri su : Koelsch (prema gradu Koelnu u Njemačkoj) i Berliner Weisse (Weizenbier, kvasno - pšenično pivo).
Sam naziv „visoko vrenje“ dolazi od osobine kvasca da se na kraju vrenja skuplja na površini „mladog piva“.
Za piva visokog vrenja upotrebljava se slad dobiven iz pšenice, raži ili zobi.
Još i danas postoje piva koje se proizvode tom starom, tradicionalnom metodom, najpoznatiji primjeri su : Koelsch (prema gradu Koelnu u Njemačkoj) i Berliner Weisse (Weizenbier, kvasno - pšenično pivo).
Piva niskog vrenja - Lager
Piva niskog vrenja ili lager piva nastaju vrenjem kvasca (saccharomyces carlsbergensis) pri nižim temperaturama i nakon procesa vrenja kvasac se slježe na dno posuda.
Za piva niskog vrenja smije se upotrebljavati ječmeni slad.
Nekad je proizvodnja ovih piva bila moguća samo u krajvima gdje je bilo dovoljno leda kroz cijelu godinu, buduće da se proces vrenja odvija samo na niskim temperaturama, ispod 10ºC.
Za piva niskog vrenja smije se upotrebljavati ječmeni slad.
Nekad je proizvodnja ovih piva bila moguća samo u krajvima gdje je bilo dovoljno leda kroz cijelu godinu, buduće da se proces vrenja odvija samo na niskim temperaturama, ispod 10ºC.
Proces proizvodnje piva možemo podijeliti u tri glavne faze; proizvodnja sladovine, glavno i naknadno vrenje, bistrenje i punjenje piva.
Glavni sastojci piva
|
Slad - slador
Dobiva se iz ječma, pšenice, raži i zobi. U tvornicama za preradu slada (sladarama) se ovo zrnje uz dodatak vode dovodi stanje klijanja i onda tako proklijalo suši Hmelj Hmelj je u biti duša piva, on daje pivu njegov biljno-gorak okus, olakšava njegovo držanje i stabilizira pivsku pjenu. Hallertau u pokrajini Bayern (Njemačka) glasi za najveće svjetsko područje u kojem se uzgaja hmelj. Pivski kvasac On dovodi smjesu do vrenja i pretvara šečer iz slada u alkohol i ugljični dioksid. Pivski ekstrakt (de. Stammwuerze) Pivski ekstrakt je udio iz slada izlučenih tvari u još ne provreloj komini. To su prije svega sladni šečer, bjelančevine, vitamini i minerali. Prilikom vrenja će uz pomoč kvasca iz njih nastati po prilici jedna trećina alkohola i jedna trečina ugljičnog dioksida. Preostala trećina ostaje nepretvorena. Što je viši udio tih tvari to je pivo jače. Večina piva ima udio extrakta izmedju 11 i 14 %. Postotak alkohola leži između 4,5 i 5,5 %. Prema udjelu extrakta pivo djelimo u različite skupine: • Jednostavna piva (de. Einfachbier) do 7% ekstrakta • Šank piva (de. Schankbiere) 7-11% ekstrakta • Puna piva (de. Vollbiere) 11-16% ekstrakta • Jaka piva (de. Strakbiere) sa preko 16% ekstrakta |
|
Boja piva
Zbog jednostavnosti po boji piva razlikujemo svijetla i tamna piva. Premda je teško odrediti granicu između tamno žutih i svijetlo smeđih piva.
Tamna boja piva je manje ovisna o količini slada ili ekstraktu, nego ovisi intenzitetu boje upotrjebljenog slada.
Što je veča temperature pri kojoj se suši slad, to je pivo tamnije.
Zbog činjenice da prije izuma umjetnog sušenja nije bio moguče precizno regulirati temperature sušenja i činjenice da se večina slada sušila iznad otvorene vatre, piva su bila manje više tamna.
Tek izumom sofisticiranijih načina sušenja postalo je moguče proizvoditi i svijetlija piva.
Tako ovisno o boji slada odobijamo jednu paletu piva čija boja počinje sa svijetlo žutom i završava sa tamno crnom.
U Njemačkoj i Europi se boja slada mjeri sa jedinicom EBC (European Brewery Convention). Što više EBC to tamnije pivo. Naprimjer dok Pils ima 3-8 EBC minhensko crno pivo ima cca.40 EBC.
Tamna boja piva je manje ovisna o količini slada ili ekstraktu, nego ovisi intenzitetu boje upotrjebljenog slada.
Što je veča temperature pri kojoj se suši slad, to je pivo tamnije.
Zbog činjenice da prije izuma umjetnog sušenja nije bio moguče precizno regulirati temperature sušenja i činjenice da se večina slada sušila iznad otvorene vatre, piva su bila manje više tamna.
Tek izumom sofisticiranijih načina sušenja postalo je moguče proizvoditi i svijetlija piva.
Tako ovisno o boji slada odobijamo jednu paletu piva čija boja počinje sa svijetlo žutom i završava sa tamno crnom.
U Njemačkoj i Europi se boja slada mjeri sa jedinicom EBC (European Brewery Convention). Što više EBC to tamnije pivo. Naprimjer dok Pils ima 3-8 EBC minhensko crno pivo ima cca.40 EBC.
Prehrambena vrjednost piva
U prosjeku jedna litra piva ima kalorijsku vrjednost od 400 kcl (1674 kJ) i samim tim njegova kalorijska vrjednost leži u rangu vočnog soka 1l = 500 kcl (2113kJ) ili litre punomasnog mljeka = 660 kcl (2760kJ). Znači pivo ne radi debelim i nije odgovorno za pivski trbuščić. Ali količina i činjenica da je pivo bogato B vitaminom koji pospješuje apetit su čest uzrok pivskih trbuha. To podkrijepljujem činjenicom da je većina osoba oboljelih od alkoholizma u stvari iznimno mršava jer se "hrane " samo pivom.